De diverse soorten arginine zijn vaak chemische aanpassingen van normale arginine of combinaties met andere stoffen die ervoor moeten zorgen dat de arginine efficiënter door het lichaam wordt opgenomen. Normale arginine kan namelijk voor een groot deel in het lichaam worden afgebroken.
Arginine-Aspartaat
In de eerder genoemde studie door Poolse onderzoekers werd bijvoorbeeld Arginine-Aspartaat gebruikt. Aspartaat verhoogt in theorie de verbranding en beperkt het gebruik van glycogeen in het spierweefsel (wat anders ten koste gaat van spiermassa). Bovendien versterken arginine en aspartaat elkaars werking.
Arginine-alpha-ketoglutaraat (AAKG)
AAKG is arginine waaraan alpha-ketoglutarate is gebonden. Alpha-ketoglutarate is onderdeel van de zogenaamde de Krebs cyclus (ofwel citroenzuurcyclus). Deze cyclus is betrokken bij het omzetten van koolhydraten, vetten en eiwitten in een bruikbare energievorm. De toevoeging van Alpha-ketoglutarate aan arginine zorgt ervoor dat meer van de ingenomen arginine ook daadwerkelijk gebruikt kan worden en niet wordt afgebroken.
Arginine-ethyl-ester
Een ester is een organische verbinding die ontstaat wanneer een zuur met een alcohol of koolhydraat (bepaald type verbinding van koolstof-, waterstof- en zuurstofatomen) reageert. Zo’n ester kan om verschillende redenen aan diverse stoffen worden toegevoegd. De ester die wordt toegevoegd aan arginine zou ervoor zorgen dat deze beter wordt opgenomen in het lichaam en langer actief blijft (langere halfwaardetijd).
(di)Arginine-ketoisocaproaat (AKIC)
Ketoisocaproaat heeft antikatabole eigenschappen. Zoals hierboven uitgelegd, treedt katabolisme op wanneer je lichaam niet voldoende energie uit voeding kan halen en daarom middelen in het lichaam zelf moet gebruiken om energie op te leveren. Dit kunnen ook spiereiwitten zijn die worden afgebroken tot glucose voor energie wat ten koste gaat van opgebouwde spiermassa. Ketoisocaproaat beperkt deze afbraak. Het speelt een rol in de energievoorziening en help bij de afbraak van melkzuur dat anders tot vermoeidheid zou kunnen leiden. Bovendien wordt Ketoisocaproaat in het lichaam omgezet in beta-hydroxy beta-methylbutyraat (HMB). HMB heeft een remmende invloed op cortisol. Cortisol wordt ook wel het “stresshormoon” genoemd omdat het wordt aangemaakt in periodes van stress. Stress wordt vaak veroorzaakt door langdurige spanning en/of angst. Bij spanning of angst maakt het lichaam cortisol aan dat ervoor zorgt dat er snel energie kan worden gehaald uit spiereiwitten zodat je over voldoende energie beschikt om voor die tijger weg te rennen die uit de bosjes springt. Een prachtsysteem natuurlijk wanneer je dagelijks moet beslissen om te vechten of te vluchten. Het is minder prettig wanneer je je spaarzaam opgebouwde spiermassa ziet verdwijnen omdat je baas loopt te zeuren over die presentatie die je al een week eerder zou indienen. De toevoeging van ketoisocaproaat aan arginine zou deze afbrekende werking beperken. Het komt voor in de één op één koppeling van arginine met ketoisocaproaat (arginine-ketoisocaproaat) en in de koppeling tussen twee arginine moleculen met één ketoisocaproaatmolecuul (diarginine-ketoisocaproaat).
Arginine malaat
Arginine waaraan een (L-)malaatmolecuul is toegevoegd. L-Malaat is onderdeel van de eerder genoemde citroenzuur- of Krebs cyclus: een ingewikkeld proces in cellen dat voedingsstoffen omzet in energie. Om dit proces uit te leggen, voldoet de ruimte (en waarschijnlijk je bereidwilligheid om complexe biologische en scheikundige processen te bestuderen) in dit artikel niet. Daarom zullen wij hier alleen verwijzen naar de resultaten die Chinese onderzoekers boekten toen zij L-malaat aan muizen gaven. Ze bonden een gewichtje aan de staarten van de muizen en lieten ze zwemmen. Een dosis van 0.210 gram per kilo lichaamsgewicht verhoogde de zwemtijd van de dieren met 26.1 procent. De drievoudige dosis verhoogde de tijd met 28.51 procent.
Arginine-nitraat
Arginine-nitraat komt nog niet in zo veel producten voor. Nitraten hebben veel van dezelfde vaatverwijdende eigenschappen als arginine (en ook veel van dezelfde medische toepassingen). De toevoeging van een nitraat zou ervoor zorgen dat zowel arginine als nitraat stikstofoxide aanmaken in het lichaam. Nitraten kunnen echter wel bijwerkingen hebben zoals duizeligheid en hoofdpijn en kunnen bovendien in het lichaam met zogenaamde secundaire amines uit vlees en vis reageren (stikstofatomen waaraan twee alkylgroepen zijn gebonden en één waterstofatoom). Zo worden nitrosamines gevormd en deze kunnen kankerverwekkend zijn.
